Najstarije sarajevsko kino Apolo su 21. septembra 1912. otvorili građevinski poduzetnik Albert Wetz i Paulina Walits.

Tada moderno opremljena kino dvorana, kapaciteta 410 mjesta, bila je smještena u jednoj od najljepših secesionističkih zgrada u Evropi, izgrađenoj po projektu Ludviga Hubera.

U parteru su se nalazile odvojene lože sa po 4 sjedišta, porodična loža na balkonu brojala je 12 sjedišta, a za vrijeme projekcija svirala je vojna muzika.

Sve do kraja Drugog svjetskog rata zadržan je prvobitni naziv kina, da bi za vrijeme komunističke Jugoslavije ono nosilo naziv Partizan. Na dvospratnu zgradu je 1967. godine nadograđen još jedan sprat.

Nakon 1992. godine kinu je vraćen naziv Apolo, ali je zbog otvaranja novih, modernih kino dvorana, ono sa radom prestalo 2010.

Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika BiH je 2014. godine zgradu Kina Apolo proglasila nacionalnim spomenikom BiH.