Na toj lokaciji, nekad jedinom istočnom ulazu u grad, nalazila se Šejhova Korija (tur. koru – brežuljak, šuma), nekadašnje središte ovdašnjeg vjerskog i društvenog života.
Zna se kako su prve derviške kuće (zavije, tekije) osnovane uporedo sa prvim dolascima Osmanlija u BiH, početkom XV stoljeća, nekoliko desetljeća prije konačnog pada Bosanskog kraljevstva.
Mnogo prije dolaska Isa-bega Ishakovića, koji je 1462. godine vakufnamom udario temelje urbanom Sarajevu, u ovu dolinu su došle putujuće sufije, Mevlevije, koje su na brdu Šejhova Korija pokraj Miljacke napravile svoj derviški čardak.
Derviška pećina
Na tom mjestu su kasnije, kada je šeher Sarajevo već bilo osnovano, održavani esnafski teferići “kušanme“, na kojima su esnafski šegrti bivali unapređivani u kalfe, a kalfe u majstore. Tu se na prvi dan proljeća obilježavao Sultan Nevruz i rođenje hazreti Alije, održavani su iftari, organizovani izleti...
U podnožju brda nalazila se mala pećina korištena za četrdesetodnevno zatvaranje i osamu derviša.
Za različite potrebe korištena je voda iz Miljacke, koja tada bijaše čista i puna pastrmke, dok se za piće i abdest koristila voda iz obližnjeg vrela Ebu-Hajat, čuvena Voda života.
Vrelo Ebu-Hajat, za čiju se vodu vjerovalo da je sveta i sa kojeg se čovjek može napojiti tek kada padne na koljena, na sedždu, nikada nije presušilo, njegovu vodu su Sarajlije nosile kućama, s njega su se napajali putnici na Carigradskoj cesti.
Nakon što je Isa-beg Ishaković došao u Sarajevo, na oko kilometar od tog mjesta, 1458. je podignuta zvanična tekija mevlevijskog reda, Isa-begova zavija.
Na prostoru pokraj tekije na Bentbaši kasnije je otvorena prva kafana poznata kao Šabanova kahva, gdje su se okupljale sufije, građani i zvaničnici.
U blizini su bili i Mevlevijski most, musafirhana sa imaretom i bent, odnosno brana po kojoj je taj kraj grada i nazvan Bentbaša.
Mevlevijski čardak na Šejhovoj Koriji spaljen je u naletu Eugena Savojskog.
Nacionalni spomenik BiH
Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika BiH proglasila je 2005. godine prirodno-graditeljsku cjelinu Isa-begovu zaviju u Sarajevu nacionalnim spomenikom BiH. Cjelina se sastoji od: arheološkog lokaliteta Isa-begove tekije i mezarja derviša u avliji, vrela Ebu-Hayat, dva derviška nišana i derviške pećine – ćilehane.
Ostalo je sačuvano turbe sa nišanima bez natpisa, sa derviškim turbanima karakterističnim za mevlevijski red, koje je posljednje počivalište mevlevijskih alima, derviša Sultan Ahmeta i Abdul Mahmuta.
Sačuvana je i Šejhova pećina, kao i vrelo Ebu-Hajat.
Isa-begova zavija je više puta stradala u požarima i poplavama, a zbog regulacije saobraćaja, porušena je 1957. godine.
